Overslaan en naar de inhoud gaan

You can translate this website using Google Translate. Select your language. Your data will be sent to Google.

This is an automated translation. We are not responsible for the quality of the translation.

Close
InwonersNieuwsLiefde en seksWeg met die seks-kast of toch niet?
InwonersNieuwsLiefde en seksWeg met die seks-kast of toch niet?

Weg met die seks-kast of toch niet?

Vandaag is het coming out day. Deze dag komt jaarlijks terug en internet zegt hierover: op deze dag besteden we aandacht aan het moment dat een lesbienne, homo, biseksueel of transgender (LHBT) openlijk voor zijn of haar seksuele geaardheid of genderidentiteit uitkomt: het uit de kast komen oftewel de coming-out (tegenwoordig spreken we trouwens over LHBTIQ). Als je wat langer over deze woorden nadenkt dan is het eigenlijk bijzonder dat we allen zo’n dag nodig hebben. Hebben we deze kast nu echt nodig om als mens met elkaar om te gaan? In deze blog sta ik vandaag stil wat het thema ‘uit de kast komen’ voor rol heeft in ons vak seksuele gezondheid.

Vereenvoudigen om elkaar te begrijpen?

Wij mensen, met in het bijzonder (zorg)professionals, houden van hokjes. Door gedrag / gedragingen te classificeren wordt iets meetbaar, behapbaar en/of concreet. De DSM V is hier ook een mooi voorbeeld van. Het is een methode zodat we dezelfde taal spreken en onze zorg bijvoorbeeld gemakkelijker kunnen afstemmen. Maar zijn wij mensen nu echt in hokjes te plaatsen?

Tussen hokjes in de praktijk

Op mijn spreekuur zag ik een jongeman, Gerwen*, van rond de 24 jaar oud. Hij heeft in de online anamneselijst ingevuld dat hij zichzelf ziet als heteroseksueel, maar in de laatste 6 maanden heeft hij enkel seks gehad met mannen. Goh interessant, want in mijn referentiekader denk ik dan toch eerder aan een ander ‘hokje’. Deze gedachte deel ik met Gerwen, waarop hij wat begint te lachen ‘hoezo kun je als hetero geen seks hebben met mannen dan?’. Interessante vraag. Tijdens het gesprek geeft Gerwen aan dat hij zich niet zo kan vinden in al die hokjes, maar als hij zichzelf zou moeten benoemen dan kiest hij voor het woord ‘hetero-flexueel’. Dit betekent in zijn visie dat je seks hebt met vrouwen, mannen, noem het maar op, maar dat hij zich enkel romantisch aangetrokken voelt tot vrouwen. Hij zou dan ook nooit een relatie kunnen opbouwen met een man, maar hij heeft er wel fantastische seks mee. Fantastisch eigenlijk en zo zou het ook moeten zijn. Het maakt je geen ander mens, het maakt je gewoon mens.

Hokjes kunnen helpen, als je er ook maar uit kunt stappen: met of zonder label

In onze spreekkamer is de ‘hokjesmethode’ fijn omdat het ons als professional kan helpen om het gesprek aan te gaan met diegene die je voor je hebt zitten. Zo zag ik laatst een meisje, zo rond de 18 jaar oud, die het hokje overig had ingevuld. Ze had enkel seks met mannen. Zo gemakkelijk om dan te denken dat ze in het hokje ‘hetero’ past. In gesprek geeft ze aan zich ongemakkelijk te voelen bij de hokjes omdat ze het gewoon nog niet zo goed weet. Het is zo gelopen dat ze alleen seks had met mannen, waar ze overigens van geniet, maar ze weet niet zeker of ze ook geen seks met vrouwen gaat hebben. Ze vindt vrouwen over het algemeen ook heel mooi. En dit is precies wat duidelijk maakt dat seksuele voorkeur geen vaststaand gegeven hoeft te zijn. Soms wel, soms voelt iemand zich er prettig bij om zich een bepaalde zelfbenoeming te geven, maar soms ook niet. En alles zou oké moeten zijn.

Jammer dat we vanuit deze hokjes soms kortzichtig kunnen zijn of ons negatief moeten uitlaten. Neem nou het voorbeeld van een bekende volkszanger die na jarenlang uit te zijn gekomen als homoseksueel, nu dolgelukkig in verwachting is met zijn vriendin. We zouden blij mogen zijn dat iemand het geluk vindt, hoe dit er dan ook uit ziet.

Kom eruit als het bevrijdt – maar weet dat je al gewoon jezelf bent: en dat is mooi

Dat het soms ingewikkeld kan voelen door de vele wijzen waarop we elkaar wel of niet mogen aanspreken of hoe mensen zich kunnen identificeren kan ik volledig ondersteunen. Het mooie is dat de meeste mensen open staan voor gesprek, dat het mooie aanknopingspunten kan geven tot ondersteuning of bijvoorbeeld een advies. Dus de kast mag blijven, maar als tool om het gesprek aan te gaan maar niet zozeer om mensen te ‘veroordelen’. Want je bent: en dat is mooi.

* Naam van de cliënt in deze blog is aangepast om de privacy van de cliënt te beschermen.

Deel het artikel
  • Reacties (1)

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    messenger Reacties (1)

    Helemaal mee eens, Inge! Die kastjes zijn alleen een hulpmiddel…

    Gepost door: *Jorie van Leeuwen* op 2022-10-12 07:13

Het laatste nieuws

Nieuwsbrief huisartsen oktober 2024

(Huis)artsen
De GGD nieuwsbrief voor huisartsen editie najaar 2024 is uit! In deze nieuwsbrief lees je onder andere over: Ra...

Website nu ook eenvoudig te vertalen

Over de GGD
Sinds deze maand heeft de website van de GGD Hart voor Brabant een handige vertaalknop. Bovenaan elke pagina vi...